Artykuły
Anetta Jaworska Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Jak poradzić sobie ze złością
Złość i gniew, jak każda emocja pełnią w życiu człowieka ważną i potrzebną funkcję. Jeśli je odczuwasz prawdopodobnie w Twoim życiu wydarzyły się dawniej lub wydarzają teraz takie sytuacje, które wymagają zajęcia się ich zmianą. Wszystkie emocje to takie stany wewnętrzne, których funkcją jest informowanie człowieka, czy w jego życiu wszystko przebiega zgodnie z jego potrzebami i intencjami. Nie chodzi zatem o to, aby je ignorować, tłumić i kontrolować, ale rozpoznać, nazwać i regulować, a następnie zająć się przyczynami, które do nich doprowadziły.
Wypieranie, czy ignorowanie własnego gniewu, czy złości nie prowadzi do jego zaniku („uśmiercenia”), ale do „pochowania go żywcem” w głębokich warstwach własnej osobowości – kiedyś na pewno znów da o sobie znać ze zdwojoną siłą. Czasem przeradza się w autodestrukcję (w tym nałogi), czasem w stany depresyjne lub lękowe (nawiasem mówiąc złość nierzadko bywa właśnie maskowaną depresją). Emocje zatrzymane (niewyrażone), uwięzione w ciele, tworzą także ogromne napięcia, nierzadko prowadzące do ciężkich chorób.
Złoci nie należy zatem tłumić, dusić w sobie, ale rozpoznać jej przyczyny, nauczyć się nią zarządzać oraz wyrażać w akceptowany społecznie sposób. Nie jest bowiem usprawiedliwieniem dla człowieka przekonanie „Kiedy się zdenerwuję muszę kogoś obrazić/uderzyć/skrzywdzić – taki już jestem” – czy byłbyś równie tolerancyjny dla kogoś kto powie: „Kiedy się zdenerwuję muszę rzucić granatem – taki już jestem”?
Pamiętaj zatem także, że Twój gniew i Twoja złość należą do Ciebie i zależą od Ciebie. Weź odpowiedzialność za to co czujesz – to nie inni ludzie mogą Cię zdenerwować – to Ty masz moc zdenerwować się lub nie! Ludzie nie mają władzy nad Twoimi emocjami!
Ten artykuł nie ma celu poszukiwania przyczyn Twoich emocji, ale wskazanie kilku kroków w jakich może nauczyć się doraźnie radzić sobie z ich przeżywaniem (po to, aby spokojnie móc poszukiwać ich źródeł i zająć się ich rozwiązywaniem – zmianą jakiej potrzebujesz).
- Kiedy jesteś zły – nie reaguj natychmiast – powiedz sobie STOP i pomyśl co czujesz – nazwij uczycie np.: złość, gniew, smutek, żal?
- Kiedy czujesz złość (często jest to jedyna emocja, która potrafisz nazywać) – zapytaj siebie – co naprawdę się pod nią kryje (samotność, bezradność, poczucie niesprawiedliwości?) – często złość przykrywa jedynie zupełnie inne uczucia
- Daj sobie prawo być zły – masz prawo do złości – NIE MASZ PRAWA DO AGRESJI
- Weź głęboki oddech i policz od 10 do 1(licząc swoje oddechy) – TAK TAK – licząc w dół nie w górę
- Kiedy tylko sobie przypomnisz - oddychaj jak najgłębiej i jak najwolniej potrafisz
- Pomyśl na co/na kogo tak naprawdę jesteś zły i nie złość się na osoby, które nie mają z tym nic wspólnego
- Powiedz komuś spokojnie co czujesz, albo co cię złości
- Jeśli czujesz złość – idź pobiegaj lub zmęcz się fizycznie – spalisz hormony stresu uwalniane podczas złości
- Jeśli potrzebujesz zmęcz się uderzając w poduszkę (nie za często)
- Opisz w zeszycie/na kartce swoją złość – kartkę możesz wyrzucić lub porwać - pisz jak najwięcej lub mów innym o tym co czujesz (emocje wypowiedziane tracą na sile
- Myśl o tym co dobre – każdego dnia przypominaj sobie 10 dobrych rzeczy, które spotkały Cię w tym dniu – nawet najgorszy dzień staje się choć trochę mniej podły (a to ciągle prawda o Twoim życiu – na ogół koncentrujesz się jednak na tym co złe)
- Napisz za co lubisz i szanujesz samego siebie – opisz i każdego dnia sobie przypominaj swoje mocne/dobre strony oraz to za co jesteś sobie wdzięczny/a
- Wyrażaj ludziom wdzięczność – możesz napisać list wdzięczności do dowolnej osoby w życiu (nie musisz go wysyłać) – WDZIĘCZNOŚC TO OBOK NADZIEI NAJWAŻNIEJSZE UCZUCIE WSPIERAJĄCE ZDROWIE PSYCHICZNE CZŁOWIEKA
- Stosuj relaksację np. poszukaj w Internecie treningu autogennego Schulca lub relaksacje progresywną Jacobsona i ćwicz codziennie co najmniej przez 5 minut