Artykuły

JAK POMÓC DZIECIOM RADZIC SOBIE Z EMOCJAMI

• Dzieci (tak jak każdy człowiek) potrzebują zrozumienia, docenienia i akceptacji – DZIECKO TO CZŁOWIEK A NIE ZADATEK NA CZŁOWIEKA (Janusz Korczak)
• Nie zaprzeczaj uczuciom dziecka – wówczas uczy się, że jego uczucia nie są ważne, albo, że nie ma prawa ich wyrażać (być może już nigdy nie nauczy się mówić się o swoich prawdziwych uczuciach i potrzebach)
• PAMIĘTAJ: NIE MA ZŁYCH EMOCJI - wszystkie emocje są potrzebne i każdy ma prawo do ich przeżywania (także złości, smutku, lęku) – niewłaściwy może być jedynie sposób radzenia sobie z nimi.

JAK POMÓC:

1.SŁUCHAJ DZIECKA UWAŻNIE I SPOKOJNIE

Zamiast: „Co ty znowu chcesz…”, „Mów, przecież słyszę…” (robiąc jednocześnie coś innego)

Spróbuj: „Tak?...” „Mmhhh…”: nie musisz czasem nic mówić – wystarczy, że będziesz słuchać patrząc na dziecko i wykazując mu zainteresowanie.

       2.ZAAKCEPTUJ UCZUCIA DZIECKA I NAZWIJ JE

Zamiast: „to pewnie twoja wina”, „jak ty się odzywasz”, „uspokój się natychmiast”, „przesadzasz, nie mogło być aż tak źle”

Spróbuj: „wygląda na to, że jest ci naprawdę przykro”, „wygląda na to, ze jesteś naprawdę zły”,

     3. PAMIĘTAJ: Zaakceptować można wszystkie uczucia dziecka, ale nie należy pozwalać na każde zachowanie (dziecko ma prawo do złości, ale nie do agresji)

Zamiast: „Jesteś okropny, same z Tobą ciągle kłopoty, mam już tego dość. Jak się nie uspokoisz to…”

Spróbuj: „Widzę jak jesteś zły na kolegę. Masz prawo mu to powiedzieć – słowami nie pięściami!

Zamiast: „Jak ty się do mnie odzywasz… jesteś nieznośny, zaraz sprowadzę cię do porządku…”

Spróbuj: „Widzę, że jesteś na mnie zły. Nie wyrażam jednak zgody, abyś na mnie krzyczał” – przerywając jakikolwiek dalszy kontakt